تجدید سازمان انجمن به صورت یک نهاد رادیکال‌تر و افزایش قدرت مجاهدین موجب شد که مطالب روزنامه انجمن حال و هوای بازتر و آزادتری پیدا کند. رهبری قبلی انجمن تبریز از سردبیر انجمن، علی اکبر وکیلی، خواسته بود که برخوردهای روستای قره چمن را علنی نکند. وکیلی با اکراه پذیرفته بود اما مقاله علیه سانسور مطبوعات چاپ کرده بود. وقتی انجمن تبریز تجدید سازمان یافت، مجاهدین از سردبیر انتقاد کردند و خواستند همه تلگراف‌ها و نامه‌های دریافتی انجمن به طور چاپ شود، ولو افراد برجسته‌ای افشا یا ناراحت شوند. وکیلی با کمال میل خط مشی جدید را دنبال کرد. وقتی بعضی از خوانندگان اردوی مقابل از نشریه به خاطر بی‌پروایی و نیز یکنواختی مطالب انتقاد کردند، سردبیر در جواب نوشت که اداره جریده انجمن قادر است بر اینکه مقالات شیرین و مکاتبات دل‌پسند و تحقیقات شاعرانه و به ترجمه بعضی رمان‌ها ستون‌های روزنامه را پر کرده و فقط به الفاظی اکتفا نموده و به معنی و اصل مقصود ملت که کشف اعمال نیک و بد متصدیان امور است، نپردازد. برای مطالعه بیشتر لطفا به فایل کتاب مراجعه کنید.
