این مقاله توسط عبدالمهدی رجایی نوشته شده، با نام معرفی و نقد کتاب «انقلاب مشروطه ایران» که در خرداد ۱۴۰۳ از سایت تاریخ محلی منتشر شد.
این حقیقت که بعد از یک‌صد سال هنوز کتبی در تاریخ مشروطه ایران نوشته و منتشر می‌گردد نشان از زنده بودن و گیرایی پیام انقلاب مشروطیت ایران دارد. برای ایرانیانی که عادت کرده‌اند انقلاب مشروطه را از زاویه دید بازیگران آن میدان یا وابستگان آن‌ها بنگرند، کسانی همچون ملک‌زاده، کسروی، کاتوزیان ، یحیی دولت آبادی، ناظم الاسلام کرمانی، مجد الاسلام کرمانی، مهدی کاشانی و…، این کتاب که پژوهشی از ورای تمام این منابع و با بهره‌گیری از آن‌هاست و مهم‌تر از همه زدودن زوائد و اغراق‌گویی‌های خودمحورانه در آن‌هاست همچنین محصول سود جستن از ده‌ها منبع و سند مغفول و مهجور چون روزنامه‌ها، گزارش‌های دیپلماتیک، اخبار روزنامه‌های اروپایی و بسیاری اسناد دیگر می‌باشد خود لطف دیگری دارد.
کاری که ژانت آفاری، استاد تاریخ دانشگاه پردو و به همت دانشگاه میشیگان انجام داد دوباره ما را بر این باور کشانید که غرب‌نشینان با وجود فاصله زیاد از ما، چون روش‌ها و منابع تحقیق را به درستی می‌شناسند، می‌توانند چون اسلافشان ادوارد بروان ، کریستن سن ، دیاکنوف و … ما را رهین کوشش‌های خود نمایند.
